PUHON marahil sa panahon natin ngayon, alam na natin ang kahulugan ng bisaya term na ito. Dahil na din sa sikat na kanta ni TJ MONTERDE na may kaparehong salita. Sabi ng kaibigan ko wala naman daw talagang direktang kahulugan ang salitang ito, pwedeng “balangaraw” at ayun nga in GOD’S PERFECT TIME.
Bahagi na ata ng araw-araw ko ang pananalangin. Pagkagising, kapag matutulog, kapag natatakot, naiinis, natutuwa at umiiyak, kinakausap ko si Lord. Well, oo mas kilala sa tawag nating “ nanalangin” nga ako. Pati sa bawat pagtatapos ko ng sinusulat ko sa aking talaarawan ang hulihan ko’y pakikipagusap sa kanya. Pakiramdam ko nga kabisado na ni Lord ang panalangin ko araw-araw. May konting dagdag lang kapag sobrang needy ako in a certain times.
Lahat ng bagay sa buhay ko parating kong ipinapaubaya kay Lord. When I’m uncertain, afraid and anxious, I always run to him. And never failed that I always did. Pakiramdam ko nga sobrang lakas ko talaga kay Lord. Palagi niya akong pinagbibigyan. He sometimes didn’t give what I prayed for in my desire time, but on his perfect time. Hindi ba nga ang sabi natin, kapag si Lord, there’s no too late nor early? And I think, that’s become so PERFECT.
Sa sobrang tiwala ko sa kanya, pati ang pag-ibig ko 100 percent I trusted him. I always pray for the man I dear. Yes, I have my specific person. Sabi naman kasi sa binasa ko sa libro ni PAOLO COELHO na THE ALCHEMIST, “and when you truly want something, the Universe conspires to help you achieve it”. And that book is also about FAITH so yes. I have my full Faith on our God about it. I never failed to pray for him. I hundred percent sure that he will like me back, that is why I pray for it, for him. So here I am, being the “desert woman” you could ever have. “Patiently waiting” means “desert woman” sabi uli sa THE ALCHEMIST. I believe in GOD and also I believe in PAOLO COEHLO.
But everything is really not easy sa pagtaya ko sa napakalaos ng klase ng pag-ibig na ito- ONE-SIDED LOVE. Alam kong kahit sobrang naniniwala ako kay Lord, mahilig pa din akong maniwala sa HOROSCOPE, ZODIAC SIGN, SHOOTINGS STARS, mga SIGNS at kung ano-ano pang kacliché-han sa palagid . Bakit ba? Sabi kaya ng kaklase ko dati, okay lang daw maniwala sa SIGNS basta ang hihingan mo ng SIGNS ay si Lord. Mahilig naman akong manghingi ng signs. And natutuwa ako kapag sumasang-ayon sa akin ang mga signs na nakikita ko. Tapos nalulungkot kapag hindi ko gusto ang resulta ng sign ko. Pero itong sign na ito huli na, swear.
This night, while walking pauwi ng bahay, I talked to God. May iba na din kasing nagsisimulang pangitiin ako. Pero iba pa din kung siya. Out of the blue I said, “Lord, ano ba? Final na kahit ipakita hindi mo na siya ipapakita sa akin? Hindi na ba talaga magagawan ng paraan? Kasi kung hindi na talaga, hahanap na ako ng iba. Please, please, Lord give me a CONCRETE sign po, this time.” And nung nakauwi na ako, I opened my soc med, wala. Nothing unusual. Tapos bumaba muna ako para maghapunan. Pagbalik ko sa taas and I opened it again, boom! I SAW WHAT I AM LOOKING FOR! Napasabi na lang ako ng, “Lord, bakit ang bilis?! Wala po bang preno jan or warm up? Kasasabi ko lang po na miss na miss ko na siya kahit hindinaman po talaga kami madalas nagkikita.” I don’t know napasabi tuloy ako ng God is still good on me. Coz he let me see this before anything worst happened.
Maybe, this is the PUHON I am waiting for. I should stop here. Ang dami-dami ng red flags and signs telling me that he’s not for me. But I guess, LOVE is definitely blind. Okay na. Okay lang. Wala naman akong choice. Masakit oo, pero kailangan okay na kasi life is like that. Feelings and pain are meant to be felt and so I need to felt it.