Mahal ko sila
Sobrang mahal ko sila
Sobrang daming nabuong samahan
Sobrang daming tawanan
Kumakain kami ng sabay sabay
Laging kaming nagdadamayan
Yan kaming magkakaibigan
Nagtutulungan kami
Hindi nagiiwanan
Hanggang sa isang araw
Ako’y nagkamali
Nasaktan ko sila ng matindi
May nagawa akong tumatak sa isip
Na hindi mabura, kahit anong gawin
Sobra akong nalungkot
Bakit hindi ako mapatawad?
Lalapit ako, ngunit iiwasan lang
Kakausapin ko, tatango lang
Ramdam kong ayaw nila sa akin
Pero ako ba’y makakabalik pa?
Sa samahang kasama akong bumuo
Sa pakiramdam na sobrang saya
Na hanggang ngayon aking hinahanap 🙁
Sobra akong nalulungkot
Ang bigat ng aking kalooban
Mabigat, hindi dahil galit ako sa kanila
Mabigat dahil mahal ko sila
Ngunit balewala na ako sa kanila
Pero ngayon
Hanggang ngayon
Sasabihin ko sa lahat na hindi ako susuko
Masaktan man ako sa nakikita ko
Hindi man nila ako isama sa mga lakad nila
Balang araw matatanggap ulit nila ako
At sa araw na iyon
Sa araw na mapatawad ako
Iyon ang araw na masasabi kong
Sobrang saya ko
Sabihan man ako ng iba
Pagtawanan sa aking mga pinag gagagawa
Hindi ko kahit kailan maiisip
Ang tanong na “Susukuan ko na ba sila?”