sa mga oras na to,
di ko alam ang isusulat ko sa totoo lang..
walang ibang alam gawin ung utak ko
kundi
isipin sya..
mga kwentuhan namen,
ang pag ngiti nya at tingin nya sakin sa tuwing
kakantahan ko sya ng mga requested songs nya..
at yung paghalik nya sa noo ko
na para bang napaka halaga ko sa kanya..
super namimiss ko na sya :'(
di ko alam pero nagkukusang mag usap at puso at isip ko..
palagi kong tinitignan mga litrato nya sa cellphone ko,
mga convo namen na para bang wala naman problema sa aming dalawa..
wala kasi..
kahit pagalitan ko sarili ko at sabihan ko na “tama na,mas lalo mo lang nilulubog yung sarili mo”
but still,my mind and heart
have their own path to go back to those times and things that i would remember him..
those sweet moments namen magkasama,
asaran, lambingan, at mga halik nyang gustong gusto kong labanan..
sa mga oras na to di ko na alam paano ko pipigilan ang
pangungulila ko sa taong sobra kong minamahal,pero mas pinili akong bitawan ..