Paalam muna sa aking pag-alis
Ito'y sandali lamang, at ako'y babalik
Wag kang maiinip pagka't babalik rin ako
Pinanghawakan ang mga salitang ito, subalit...
Isang malaking imahinasyon lang pla na akala natin ay katotohanan
Iiwan mo pala ako nung mga panahong magulo na
Akala ko ika'y magbabalik na tila ba ako'y naghihintay lamang sa hangin nang may pag-asa,
Ngunit wala palang magaganap na pagbalik
At, hinayaan mo lang akong masaktan ng mag-isa sa iyong pag-alis
Nagpaalam ka man lang sana na hindi mo na kayang lumaban pa
Sinabi mo sana sa akin na hindi ka na babalik para hindi na nagsasayang ng oras maghintay pa
Dahil nang makilala ka, ang buong akala'y hindi mo hahayaang masaktan
Ang tanging hiling ko lang naman ay ang makapiling ka habambuhay kahit magulo na
Sinabi mo pa na kahit masakit na, mananatili ka pa rin
Nangako ka na lalaban ka kahit anong mangyari, masaya man o malungkot
Nangako ka pa na hindi ka magiging katulad ng mga nanakit na sa akin
At, ayaw mong nakikitang nasasaktan ako
Ngunit, bakit?
Bakit andali mo lang kalimutan lahat ng masasayang alaala nating dalawa?
Bakit hindi pinahalagahan yung mga mahirap na pinagdaanan na parehong nilakbay nang magkasama?
Bakit pinangakuan mo ako na babalik ka?
Bakit binigyan mo ako ng pag-asa na tila'y imahinasyon lang pala?
Paalam na dahil,
Lahat ng pinangako ay winasak mo lamang ng isang iglap
At, ang iyong pagbalik ay mananatiling isang imahinasyon na akala'y katotohanan
