Magulo ang isip ko. Minsan kapag nandiyan ka biglang nagbabago lahat. I want to tell you how much you mean to me. I want you to know na ikaw lang ang gusto ko. Siguro ramdam mo na or maybe you really know how much I like you. Alam mo na nga and I know you can’t give it back. Pero siguro nga addicted na ako sa pag-asa. Sanay na akong umasa kahit alam ko na pwedeng humantong lahat sa wala. Sanay na ako na maghintay sa’yo, kahit feeling ko balewala lang ako. Ang drama ko ba? Sorry na. But I guess I also have my limits.
Suko na ako. Suko na ako sa pag-asa na baka magbago feelings mo. Suko na ako sa pag-iisip na baka one day gustuhin mo rin ako. Suko na ako sa feelings ko sa’yo. I think I really should let it go. Let go of all the sadness whenever you ignore me. Let go of the happiness when I see you. Let go of admiring someone like you. Kasi di naman siguro fair na ako lang lagi ang talo sa laro natin. Sa isang laro ng pag-ibig na parang ako lang ang laging bigo sa huli. Kasi naman, masyado akong nag-expect sa’yo. Alam ko, kasalanan ko ito.
Pero sana alam mo na sa pagsabi ko na sumuko na ako, sinasabi ko pa rin na nandito lang ako. Hindi ako nagbabago. Siguro tingin ng iba na foolish and stupid ang magmahal sa’yo. But I guess love is really a roller coaster ride of emotions. I gave up but I still love you. Pero the time would come when I can finally tell myself that I should stop. My heart should pause. Give it a break. Believe that someday, someone could return the feelings that I have for you. Yes, it may not be you. But I know for sure na magiging masaya ako. Kasi deserve ko rin naman na mahalin ako ng totoo.
