Ang tagal na din pala simula nung huli. Tatlong taon nag pigil mag mahal, ilang beses rin umiwas, ilang tao din ang pinalagpas. Siguro nga may mga bagay na kailangan muna natin huminto para mas makilala ang sarili pero pinipilit pa din na umiwas dahil natatakot lang ulit mag kamali, masaktan at mang hinayang sa maling pagkakataon.
naisapang mag liwaliw sa pamamagitan ng pag akyat ng bundok. Napakasayang experience yung marating ung pinakatuktok. Nakakawala ng pagod. Yung mas maapreciate mo yung effort mo sa pag akyat. Yung walang katubas na saya. Sa pag akyat ng mga bundok. Di ko inaasahang makikilala kita. Sobrang tagal kong umiwas at nag tayo ng mataas na pader. But then you caught me off guard. Di ko inaasahang habang sa pag akyat natin ng bundok eh unti unti na pala akong nahuhulog sayo. Dahil sa first time mo nag mamadali ka para marating ung tuktok at para Makita yung magandang tanawin. Di ko din namalayan mag kasabay na pala tayong umaakyat. Pag dating sa tuktok doon ko nasabing di la pala magandang tanawin yung pwede mong Makita. Pinag mamasdan lang kita habang kinukuhanan kita ng picture. Then bigla kang mag ayang mag selfie tayong dalawa lang. Doon nabigyan ng pag asa at simula nasumubok ulit. I always asked God na please yung susunod sana siya na talaga nakakapagod kasing mag effort tapos di pala kayo hanggang sa huli.
After that day I always prayed. Please guide me God. I’m not asking God if I deserved her, but then make me deserving for her. Yung dadating ka talaga point na you want to be a better man for her. So from that day. I decided to make a move a little by little. Nag simula sa chat na tinatawag mo pa akong kuya. Sabi ko wag mo na akong tawaging kuya hindi naman nalalayo yung age natin and age doesn’t matter hahaha. Gasgas na gasgas na yung line na yun but still sinabi ko pa din. Hehe. After nun araw araw na tayong mag kausap after 1 week di ko napigilan yung sarili kong mag tapat sayo. I am a person kasi na OO MARUPOK haha yung hindi sanay mag hintay dahil alam kong dalawa din naman ang pupuntahan nun. Either gusto mo din ako or hindi mo gusto. Ang sagot mo sakin okay naman ako may mga katangian ka na gusto mo sakin pero naguguluhan ka pa at medyo mabilis pa ang lahat. From that time. Id realize anu bang masama sa pag hihintay. Pag nag hintay ka pala mas makikilala mo yung tao. But still I don’t stop na iparamdam sa kanya na gusto ko siya. Pag may time ako pinupuntahan ko siya. Naalala ko pa nga unang labas natin dahil may sakit ka dinalha kita ng prutsas. I always give my best effort sa kung anung pwede kong gawin. Habang tumatagal mas lalong nagiging malalim yung pag uusap natin.
dumating sa point na sobrang stress ko na sa work and I was looking for someone who can motivate me and give me hope. Sinabi kong isa ka sa mga inspirasyon ko and then you asked me sabi mo bakit ako? pwede naman yung family mo. Sabi ko given na kasama sila and then suddenly out of nowhere I didn’t notice na tinanong na pala kita ulit kung anu ba ako sayo. Then you replied as of now isa ka sa pinaka mahalagang kaibigan sakin. Pina clarify ko pa yung sagot mo kahit alam kong sa una pa lang hanggang kaibigan lang pala.
I was so devastated that time… hindi ko na alam ang isasagot ko, umasa kasi akong meron akong pag asa sayo dahil sa mga ipinakita mo sakin. Maling nag assumed ako agad without clarifying it from the start. Alam kong may mali ka na din pero di ko na inisip yun. Ayokong isipin mo na galit ako sayo dahil doon instead lahat ng nangyare ay inisip ko na lang na lahat kasalan ko. But still I accept the fact na hanggang doon na lang tlga. I tried to reach out doon sa sinasabi mong sana wag akong lumayo dahil sayang yung pagkakaibigan na nasimulan sakin. I agree but for me never kitang tinuring na kaibigan. Kasi sa araw araw na nakikilala kita minamahal na kita.
ETO PALA YUNG SINASABI NILANG PINAGTAGPO PERO HINDI TINADHANA.