Noong bata pa ako,Ang tanging kaibigan ko lamang ay ballpen at papel.Dahil sa ballpen at papel na ito ay nagsisimula akong mangarap.Nagsimulang magkaroon ng buhay ang aking akong mundo at para bang may kakaibang saya akong nadarama kapag ako ay nakakakatha ng Isang kwento,salaysay at tula.
Kapag ako’y malungkot at nababagot tanging gusto ko lang ay Ang magsulat, nakaka-addict na para bang gusto mo lagi nalang nagsusulat kahit kung minsan ay wala namang katuturan Ang sinusulat mo o kaya ay nakakabagot basahon, naaalala ko noon pag di ako crush ng crush ko imbes na umiyak nagsusulat ako.
Mas maganda pa nga na Ang pag- aaral at pagsusulat Ang pagkaabalahan ng mga kabataan kesa kung Anong bisyo sa pagsusulat makakaiwas sila sa maling barkada, makakaiwas din sa bisyo, maraming mga kabataan Kasi Ang inuuna ay barkada kesa sa magkaroon ng magandang buhay at maayos na libangan, at pagkatapos ng pskikisama sa iba pagnapahamak na iiwan nalang sa ere tulad ng mga nakilala ko noon, ako na pinili Ang mag Isang nagsusulat di ako napahamak, ni di nagalusan ng pamalo Ang aking pwet. Oo totoo Ang nasa isip ninyo yong mga kakilala ko nagi Silang myemro ng pruternity, Puno ng Palo Ang mga pwet, kaya mula noon mas gusto ko nalang mag sulat nakakaganda ng pakirandam at binibugyan pa ako nito ng payapang isip.
