Ikaw ang dating pahingahan

Ikaw ang pahinga ko sa nakakapagod na mundo —Noon, hindi na ngayon.

Nung tinanong kita kung anong problema,  ngiti lang ang iyong itinugon kasabay ng mga katagang ” Wala. Mahal na mahal kita. ” kaya ako’y naniwala, pinanghawakan ko pa ng sobra.

Naidlip lang saglit, pagmulat ko, bigla kang nag bago. Tila hindi na ikaw yung nakilala at nakasama ko nung umpisa,

Ang dating iisang destinasyon, ngayon magkaiba na ng direksiyon ang dating masaya, magiging isang malungkot na ala-ala nalang  para sa ating dalawa.

Bago ang takipsilim ay masaya at maayos  pa naman tayo hindi ba?  Pagsapit ng bukangliwayway hindi ko alam ba’t bigla ka nalang nag-iba.. 

Daig ko pa ang naligo sa tubig na may yelo sa sobrang lamig ng pakikitungo mo, ni hindi mo man lang pinaliwanag mga dahilan mo kahit na alam mong nag-aantay lang ako

Hindi ko alam kung papaano, kailan, at kung akin bang kakayaning limutin ang lahat-lahat sa atin.

Mga panahong isinantabi ang sarili, araw-araw kang pinipili. Ni hindi ko alam kung pinahalagahan mo ba talaga o binalewala ng hindi sa akin’y pinahalata.

Pinilit kong maisalba, mas hinigpitan ko ang aking kapit sa iyong mga kamay na pabitaw na

Ngunit tila ba ako’y huli na at nanghina  Ikaw na mismo ang kusang kumawala sa kamay kong nakakapit pa  Nakakapagod rin pala –hindi na natin pahinga ang isa’t-isa.

Sa aking pag-iisa, dahan-dahang inihakbang ang mga paa    palayo sa masasaya at maging sa mapapait na ala-ala

Masasabing ito na ang tamang oras at panahon para sarili ko naman ang aking pipiliin at uunahin

Tanggap ko na na pinagtagpo lang talaga tayo sa bandang gitna kahit hindi naman talaga tayo ang itinadhana,          
Salamat sa mga ginawa mo na siyang unti-unting bumubuo sa bagong ako.

Kung may huli mang hihilingin, yun ay ang manatili kang masaya kahit nasa piling kana ng iba

Patawad sa mga pagkukulang ko, maging sa mga pagkakataong kahit d mo na ako gusto, nanatili ka parin sa tabi ko

Ako? Ayos lang ako. Magiging maayos rin ako 

Hindi man agad-agad, naniniwala ako na may magagawa ang maliliit na pag-usad
Sa unti-unting pagbitaw ko, unti-unti na rin akong nabubuo

Salamat sa’yo, sa bawat ala-alang iniwan mo 
Sa pagbitaw mo, napagtanto kong malakas pala ako           
Na hindi ko kailangan ng kapares para ako’y  maging buo at kumpleto

Ituturing kitang magandang sakuna na nangyari sa buhay ko —magiging bahagi ng makabuluhan kong kwento.

Exit mobile version