I remember clearly the night where our hands held each other.
Akala ko espesyal ako sa puso mo, na higit pa sa pagkakaibigan na meron tayo.
Tumatalon puso ko gustong sumigaw sa tuwa dahil nga magkaibigan tayo ngunit bakit magkahawak ang ating mga kamay?
Kinaumagahan, tila ganun parin tayo sa dati walang pagbabago
At nakita ng mga mata ko na yung mga ginagawa mo na nagbigay sakin ng pag-asa na espesyal ako sayo ganun ka parin pala sa lahat ng kaibigan mo na kagaya ko.
Wag kang mag-alala di ako nagtanim ng sama ng loob o selos. Salamat sayo dahil natutunan kong wag mag ‘overthink’ sa mga bagay na hindi dapat. I rather choose our frienship than this feeling inside me that will make me loose this game called love.
