Pinto.
Sa buhay may mga pintong kusang sumasara.
Hindi mo kailangang hilain o pilitin
Sa sarili nitong hamba ito’y sasara.
Meron din mga pintong kailangang hawakan
Pigilan ang pagsara dahil baka sa oras na ito’y masarado
Di na muling bubukas ang nakakandado.
May nakita rin akong mga liwanag na unti-unting pumapasok sa silid
May pintong bumukas
Hindi ginusto, hindi pinilit pero nasilayan ang buhay na bukas
Sa saya, kislap at ligaya
Hindi akalain pero alam Niya na akin itong kakailanganin.
May mga pinto rin na kailangang isara gaya ng mga nota
Na may balangkas kung kailan ka tataas o bababa
Kailan ka tutuloy o hihinto
Pinto na kailangan ikaw mismo ang humila, di na pasukin at ikandado.
May pinto akong isinara
Para sana sa gabi lamang na ito
Habang hindi ba sumisilip ang sinag
Pinto na ilang beses sinubukan hawakan ang hamba
Sinubukang ilaban kahit nakikitang di na natin kaya
May karapatan bang masaktan kung ako ang kusang nagsara
Walang tumulak, walang nag-utos
Paano ba ako sa dilim makikipagtuos
Kakayanin bang harapin ang basag na piraso
Kung ikaw na tanging kislap sa gabi ay pinagsarhan ng pinto.
May karapatan bang umiyak ang mga bumitaw
Kahit na ang pagbitaw sayo ay ang pagpili na mahalin ka
Ng dito lang sa malayo.
Darating ba ang pagtunog ng kampanang
Nagsasabi na pwede ka nang lapitan
Pwede nang sintahin ng hindi nakikipagdigma
Darating ba ang pagpatak ng oras na magsasabing pwede nang buksan ang pinto
At umaga na, sumisilip na ang araw
Sana balang araw masabi na ang pagbitaw ay hindi nasayang
Sana tumunog ang kampanang hudyat na akin sayo’y mapapaintindi
Na ang aking pagbitaw ay siya ring aking pagpili
Pagpiling mahalin ka.
Hindi ka binitawan upang pagsarhan ng tuluyan
Sinarhan ng pinto, dahil di kayang makitang ika’y makukulong sa magulong silid na aking pinaglalagyan
Batid kong ika’y magkaroon ng layang libutin ang mundo
Hulihin ang alitaptap ng gabi
Saksihan ang pagsikat ng ginoong araw
At tanawin sa bundok ng tagumpay ang pababang araw hudyat ng pahinga
Hindi ka nararapat lumakad sa apat na sulok na puno ng bubog
Hindi kakayanin ng puso na patuloy kang manahan sa tahanang hindi ka maaaring tumahan
Patawad kung aking piniili ay siyang pagsara ng pinto
Akin munang ikukulong ang sarili
Iintayin ang tunog ng kampana
Iintayin ang tunog ng pag-awang ng pinto
Muling pagbukas nito.
Sana sa oras na nalinis na ang dumi ng aking silid
Ika’y tapos na sa paglibot sa maringal na mundo
Sana sa oras na nahanap na ang lampara ng aking tahanan
Ang bukasan ng bintana
Sa oras na sapat na ang araw upang liwanagan ang aking buhay
Dumating ka. Dumating ka sa likod ng pinto na aking laging sinasandalan
Kumatok ng walang alinlangan
Pasukin muli ang aking silid
Sana sa oras na handa na ang apat na sulok na aking pinaglalagyan
Mayroon na ring sapat na sa puso mo upang aking paglagyan.
Sa tamang panahon
Hihilingin na sana ikaw pa rin ang muling bubukas ng pintong isinarado,
Isang hiling ang ibubulong kada segundo
Na ako’y nakatayo sa likod ng pinto.
Sana ikaw pa rin ang kakatok na ang aking mabubuksan
Nakatayo at may dalang bulaklak na aking paborito.
