Bulalakaw
Sa tuwing dumaraan ka,
Binibigyan mo nang liwanag ang kalangitan kong naba-balot sa kadiliman.
Hindi ko mawari ang hiwagang dala mo,
Sa pagka’t ako’y nabubulag sa liwanag na taglay mo.
Sana sa mga susunod na pag daan mo ay tangayin mo na ko,
Balutin mo ko sa iyong init at liwanag.
Sa pagka’t hindi na ako kuntentong pinagmamasdan na lang kitang dumaraan.
Maglalakbay tayo kahit saan, kahit pa magpakailan man.
At sa mga panahong hindi ka dumaraan,
Napapa-isip ako kung asan ka kaya
Baka, naligaw ka na o kaya lumihis nang ruta.
Pero kahit ano pa man ang mang-yari,
Mag aantay ako sa’yo at mananatili kang nag i-isang bulalakaw ko.
