Ga-gabayan kita sa mga araw na hindi mo na alam ang mga nangya-yari.Sa-samahan kita sa mga panahong i-iwan ka ng lahat.
Sa-saluhin kita sa tuwing ikaw ay ba-bagsak.
Ma-mahalin kita sa mga minutong naka-kalimutan mong mahalin ang iyong sarili.
Ipagla-laban kita mula sa mapanakit na tadhana.
Hi-hingin kitang pa-ulit ulit sa nasa itaas.
Pangakong hindi ka magi-isa sa mga panahong hindi mo na kilala ang sarili, sa mga panahong nilalamon ka ng sitwasyon at sa panahong hindi mo na kaya ang bigat ng mundo.
Bi-bigyan ko ng liwanag ang madilim mo na nakaraan. At pangakong hindi ka susukuan hanggang sa dulo ng walang hanggan.
Kaya huwag magtaka kung ikaw ang laging laman ng mga panalangin ko sa mga gabing tahimik.
– Aevillafranca
