Magsimula tayo sa una,
Yung tipong tamang sabi ng ‘kamusta?’ dahil ‘di pa magkakilala
Mga tanong sa isip kung sino ako at sino ka
Tamang ngitian lang dahil ilang sa isa’t isa
Tamang tanguan pag nagkakasalubungan,
Ang mga matang nagkakahulihan
hanggang magkatitigan, tamang
tanaw lang sa malayo hanggang
mahuli mo ang kiliti ng aking puso
Magsimula tayo sa una,
Mga panahong di pa kita gaanong kilala
Pero alam ko nahulog na ang puso sa iyong mga mata
Alam ko na noon palang pag ibig na ang aking nakita
Sinubukang lapitan ka, naglakas loob na sabihin ang nararamdaman, sa iyo
Na kung gano kalakas ang kabog ng dibdib ganun din naman kahina ang buga ng aking bibig
Na sinasabing pakinggan mo ang aking puso
At sinasabi sayong Mahal na nga kita
Ang bilis ng mga pangyayari D ko na namalayan
Lagi ka ng laman ng puso at ng aking kanlungan
Sa mga araw na dumadaan, bumubuo na tayo ng sarili nating mundo,
Yung ikaw lang at ako, mundo
Na malaya tayong kumilos at gumalaw,
Malayang mangarap at sumayaw,
Sa tunog ng mga pangako sa isa’t isa
Na ikaw lang at ako wala ng iba,
Ikaw at ako lang ang saba’y na hahakbang
Kahit ano pa ang haharapin sa hangganang walang nakakaalam
Ihahakbang ang ating mga paa sa mundo na ating binuo
Mundo na sa puso’t isip ay walang gugulo
Mundo na abot tanaw ang bituin at bulalakaw
Mundo ng abot kamay ang buwan at araw
Mundo na kung saan binuo ang ikaw at ako
Mundo na kung saan maglalaho din na parang abo
Mundo na mawawalan din ng kulay at saya
Mundo na mawawalan ng kabuluhan sa isa’t isa
Mundo na balang araw magugunaw din pala
Nagsimula nang manlamig ang ihip ng hanging mainit, sa unang yugto
Nagsimula ng humina ang tunog ng pangakong dala dala sa isip, tila pabugso bugso
Nagsimula ng gumuho ang itinayong mga pangarap na pinilit at ginusto
Nagsimula ng bumagsak ang dating abot ang mga ulap, ngayon tila Bilanggo,
Nang kaisipang ikaw lang dapat at ako
Sayo lang dapat at sakin umikot ang ating mga mundo
Bilanggo, ng ating ideyang hinawakan
Para tayong naligaw sa sarili nating kalawakan
Sinarili natin ang buwan at araw
Sarili nating butuin na tayo din ang umagaw
Sa tadhana,
Tadhanang tinignan lang tayong saktan ang isa’t isa
Tadhanang hinayaan lang tayong dalawa,
Sa Ideyang ating kinasanayan na
Ganoon talaga siguro ang tadhana
Parang laging nilalaro ang mga tala
na kailan ma’y hindi satin nagningning,
Kahit piliting ikaw at ako, hindi parin
Inilaban sa lahat pero umuwing sugatan
Pinilit ilaban kahit umuwing luhaan
Inilaban sa lahat ang pag ibig na pilit dinala
Inilaban ang pag ibig kahit kalaban ang isa’t isa
Oo kahit sarili natin ay ating kalaban
Kahit tila parang talim ng kutsilyo, pinipilit nalang hawakan
Makuha lang nating ibigin ang isa’t isa
Na kahit magkasakitan ipipilit padin dba?
Ipipilit na yakapin ang mga kulang sating dal’wa
Ipipilit makita ang sati’y wala
Ipipikit ang mga matang kahit nakakakita,
Titignan ang meron kahit na wala na
Sana nilaan nalang natin ang oras sa iba
Sana ibinigay nalang ang pansin sa mas mahalaga
Sana una palang hindi na sinimulan
Kung masasaktan lang din tayo sa hulihan
Sana D nalang tayo pinagtagpo ang ating tadhana
Sana D nalang pinilit abutin ang mga tala
Wala na ang dating binuong mundo
Mundo ng ikaw at ako
Gumuho lahat ng pangarap at pangako
Gumuho ang lahat ng ating pilit itinayo
Parang isang huling bagyo na malakas ang bugso at bayo
Parang huling apoy na tutupok ng alaalang humubog sating mabuhay ng magisa
Susubok sating mabuhay ng kanya kanya,
Ang daan, na ating lalakarang magisa
Sa mundo ng ikaw at ako ay wala na
Magsimula tayo sa una,
Yung tipong tamang sabi ng ‘kamusta?’ dahil ‘di pa magkakilala
Magsimula tayo sa una
Ang dulo ng walang hanggan dito tapos na
