Hook-up culture, parang laro lang,
Karamihan, instant satisfaction, walang malalim na hangarin,
Para bang ang relasyon, isang “click,” tapos na,
Pero ang puso, hindi alam kung saan dadalhin ng “one night stand.”
We crave connection, but we settle for the easy,
Sarap ng moment, pero empty sa huli,
Walang commitment, walang promises, walang “us,”
Pero may tanong sa huli—“Bakit parang kulang pa?”
Kasi nga, hook-ups are quick, fleeting,
Pero ang puso, hindi sanay maghintay sa next meeting,
Ang tunay na connection, hindi agad-agad matatagpuan,
Kailangan ng oras, effort, at pagkakaintindihan.
So, is it worth it? Feeling ng kasiyahan sa isang gabi?
Or do we find ourselves still searching for something deeper, something true?
Sa mga moments na ang “instant” lang ang nasa utak,
Huwag kalimutan, ang tunay na pagmamahal ay hindi minamadali.
