Para akong nakakulong sa rehas na puno ng kandado na tila bang walang makapag bubukas.
Rehas ng lumbay na bawat galaw ay walang ibang maisip kundi ang tinig mong nakasanayang pakinggan.
Rehas ng puno ng luha na di alam kung pano makakawala.
Rehas ng sakit dahil para kong isang sugatan na nakikipaglan sa sarili ko na kung paano babangon at makakaalpas.
…
