Minsan akala natin, changing ourself para sa taong mahal natin, eh para sa ikabubuti ng relationship natin. Then in the long run, hindi natin namamalayan na we lost ourself, lahat ng mga ginagawa natin is to please him, we forget that we also have a life.
A life na mostly nagiging malaking kasinungalingan na, we forgot kung anong gusto natin. Minsan akala natin okay lang, yun pala tayo na mismo nakakasira sa sarili natin.
Panahon na kaya mo pa tiisin, pero darating ang time na pag lumalim ang sakit, bawat patak ng luha, bawat lihim na pag-iyak mo, bawat impit na hagulgol, tanging kisame ang saksi.
Pero kailangan mo pa din maging okay pag kaharap mo sya, kasi nga mahal mo sya, pero wake up.. will he drag you, hindi ba dapat ang relationship is both nanu-nurture, nag-grow sa kani-kanilang katangian hindi mo kailangan baguhin sarili mo para lang i-please sya, hindi kailangan baguhin ang sarili mo dahil gusto mo sya mapasaya.
GOD never forces us to changes, He loves us, the way we are, we change because of the love na nararamdaman natin, ay nagiging blessing sa atin, hindi nakakasakit, hindi nakakasal at hindi ka babaguhin para lang sa pansariling kaligayahan nya.
Baguhin mo sarili mo pag…
Handa kana…
Para sa ikabubuti mo…
At pag masasabi mo sarili mo, “I changed because I love myself.”
