Disclaimer: The views and opinions expressed in this article are those of the authors and do not necessarily reflect the official position of Boiling Waters PH.
11 years ago nang una kong matitigan yang singkit na mga mata mo.
Tandang tanda ko pa ang paglipat mo sa upuan sa likuran ko.
Sa pagkakaalala ko,
While you are busy reading this article, try mo rin makinig sa episode namin:
Lumipat ka kasi inaasar ka ng mga kakaklase natin sa katabi mo,
Hanggang sa magkapalitan tayo ng numero.
Magkausap hanggang alas tres nang umaga tuwing Sabado,
‘Di ko namalayan sa mga panahon na iyon
Ay nahulog na pala ako.
Ngunit sa pagsapit ng Disyembre katapusan
Nagpaalam tayo sa isa’t-isa di ko alam ang dahilan.
Hanggang sa nawala na ng tuluyan
‘Di na alam kung nasaan.
Isang singsing ang palaging nagpapaalala sakin ng tungkol sayo,
Kase naman laking tuwa ko noong binigyan mo ako nito.
Sino mag aakala na sa kasalukuyang petsa ay suot ko pa din ito?
At sa petsa nga ding ito, muli ay nagkausap tayo ..
Masaya ako at nabuhayan na naman ng pag asa
Pag asa na baka tayo na talaga.
Pag asa na ito na ang panahon para sating dalawa
Pag asa na nakatadhana tayo para sa isa’t isa.
Ngunit bakit sa bawat pagitan ng pag asa?
Maraming nakakubling katanungan,
Maraming dahilan at mga pag aalinlangan
Sa mga salitang iyong binibitawan.
Minsan napapagod na ako
Nawawala na din ang pagiging interesado.
Ngunit sa kabila nito’y kumakapit pa din ako
Gagawin ko hanggat kaya ko.
Dahil aaminin ko sa’yo
may natitira pa ring pag asa dito sa puso ko
Na darating ang panahon
Na meron nang IKAW AT AKO.
Minsan gusto ko nalang din lumayo
Pero paano ko gagawin ito?
kung mismong puso ko
Nagsusumigaw at nagsasabing ‘wag gawin ito.
Patuloy akong mananalangin
hinding hindi mawawalan ng pag asa.
At patuloy na hihilingin
tuwing sasapit ang oras na APAT NA ISA.
Na sana dumating ang araw
Na ang pag aalinlangan sa bawat pagitan ng pag asa.
Ay mawawala na ng tuluyan
At mapapalitan, ng walang katumbas na pagmamahalan.
